پيغمبر اكرم حضرت محمد بن عبد الله(ص)كه نبوت به او پايان يافت، در سال 570 بعد از ميلاد متولد شد، در چهل سالگي به نبوت مبعوث گشت، سيزده سال در مكه مردم را به اسلام دعوت كرد و سختيها و مشكلات فراوان متحمل شد و در اين مدت گروهي زبده تربيت كرد و پس از آن به مدينه مهاجرت نمود و آنجا را مركز قرار داد. او اين دستور را با كراهت تلقي كرد و چون نمي خواست از دستور عموي خويش تمرد كند به عمو گفت: روي خويش را برگردان تا بتوانم جامه ام را بكنم. در خانواده مهربان بود، نسبت به همسران خود هيچ گونه خشونتي نمي كرد و اين بر خلاف خلق و خوي مكيان بود. او به حسن معاشرت با زنان توصيه و تاكيد مي كرد و مي گفت: همه مردم داراي خصلتهاي نيك و بد هستند، مرد نبايد تنها جنبه هاي ناپسند همسر خويش را در نظر بگيرد و همسر خود را ترك كند، چه، هر گاه از يك خصلت او ناراحت شود خصلت ديگرش مايه خشنودي اوست و ايندو را بايد با هم به حساب آورد. او با فرزندان و با فرزندزادگان خود فوق العاده عطوف و مهربان بود، به آنها محبت مي كرد، آنها را روي دامن خويش مي نشاند، بر دوش خويش سوار مي كرد، آنها را مي بوسيد و اينها همه بر خلاف خلق و خوي رايج آن زمان بود. مي گفت: «خداوند كراهت دارد كه بنده را ببيند كه براي خود نسبت به ديگران امتيازي قائل شده است.
شنبه ۲۴ آبان ۹۹ ۱۱:۴۳ ۲۲ بازديد